Kleine dingen

Het zijn kleine dingetjes die soms een beroep doen op het oplossingsvermogen.. Kriebelende labeltjes knippen we gewoon uit kleding, dat was simpel.  Veilige cocon om in slaap te vallen was op te lossen met een zachte deken onder het dekbed en een warme kruik.. Schoenen van een bepaald merk sluiten mooi aan en voelen lekker... nou we zoeken net zolang voor een zelfde soort in een grotere maat en ander kleurtje (dat mag dan gelukkig wel de andere kleur). nieuwe jassen zijn lastig.. we kopen ze een maatje groter, jaar erop is het namelijk alweer ene oude jas en wordt het beter gedragen... Keer op keer kleine dingen waar we een oplossing op moeten maar ook kunnen verzinnen.. Maar dan komen we bij het haren knippen en tanden poetsen. 2 dingen die lastig zijn en lijken te blijven, het hoofd blijft heel gevoelig, terwijl hij daar dan ook weer graag druk ervaart... Haren knippen blijft een discussiepuntje, nu hou ik wel van een surfers look, dus wat langer haar is niet erg, maar als we op het punt komen dat hij het continu uit zijn ogen zit te wrijven wordt het onderwerp kapper toch weer aangehaald.. na 2 a 3 weken erover praten zijn we vaak toe aan een datum prikken. Bij voorkeur door de kapper bij oma om de hoek... evt mag een buurvrouw van zijn vader ook knippen, maar toch liever die ene kapper.. En soms is en blijft het gewoon moeilijk en kunnen we niet tot een dag komen voor een knipbeurt... zover zijn we helaas nu.. maar we zetten door, binnen nu en een maand zal hij vast geknipt zijn.... hoop ik... en nee pushen heeft geen nut, in de houtgreep in de kappersstoel hebben we al geprobeerd... het gevolg een kapsel waar in het begin niemand helemaal blij mee is en een knul die het een volgende keer nog lastiger vind om zijn haar te laten knippen... zijn haar is gewoon heilig...
Dan het probleem van het tandenpoetsen, altijd een hekelpuntje, zo snel en kort mogelijk met veel gemopper en tegen gesputter... tot gister ineens eruit kwam, maar het is zo'n vervelend gevoel.... Op goed geluk een extra soft tandenborstel gekocht, in een flitsend kleurtje (het oog wil ook wat) met een mooi doorschijnend detail.. en tot mijn grote verbazing ging het tandenpoetsen zonder problemen...  soms zijn de oplossingen zo simpel dat ik er niet meer aan denk..

Onverwachte complimenten...

Soms komen de beste complimenten uit onverwachte hoek... zo ook vandaag.
Voor het eerst de kinderen meegenomen naar een sushi restaurant, op voorhand onzekerheid, omdat er aangaf dit toch wle moeilijk te vinden. Maar daar aangekomen koos hij voor sushi (wel veilig zonder vis). Een enrome overwinning ookal was het niet zijn ding, hij heeft het geprobeerd. Zo'n overwinning alleen is al genoeg voor de hele avond, maar bleek pas het begin.
Een dame van een tafeltje verderop kwam naar ons toe, begint met de woorden: "ik wilde toch even zeggen..."  Als moeder van 2 kinderen die niet altijd even rustig zijn verwacht je dan iets heel anders dan wat volgde.... Ze bleek compleet onder de indruk van de kinderen, ondanks dat ze niet heel stil zaten, maar ze waren vrolijk en het was gewoon heel gezellig zo met zijn vieren..  En tja wanneer je het contact opent met Moyra is de rem ook totaal weg.. Moyra raakte aan de praat met de dame, welke een balletjuffrouw bleek (jaar geleden gestopt) er werden wat pasjes doorgenomen, foto's laten zien en vooral gezellig gekletst.  Uiteindelijk maakte zelfs Brennan vluchtig contact en accepteerde een compliment en bedankte daar zelfs voor.. Achteraf kreeg ik wederom een compliment en wenste ze me al het geluk toe, met een voetnoot erbij dat ik het goed deed, en dat ze ook het stukje ASS herkend had uit haar werk.
Een gebeurtenis als dit is goud waard, een onverwachte figuurlijke knuffel. Een vreemd iemand die je heel diep raakt. En waar ik hier normaal al van onder de indruk raak, raakte het me nu door omstandigheden nog veel dieper.. De woorden die ik nu tik geven maar half aan hoe ik me voel. Nog steeds onder de indruk